s' morgens spermaresten in de waterbak, op takken of de rug van het vrouwtje. Na twee tot drie dagen halen we het mannetje weer weg en na enkele dagen herhalen we dit ritueel nog enkele malen. Als we het idee hebben dat er geen totaal geen paringsactiviteit is kunnen we proberen een tweede man te introduceren. Hierbij moet wel uiterste voorzichtigheid in acht worden genomen. Dit omdat mannetjes ten opzichte van elkaar zeer strijdlustig zijn en elkaar soms dodelijke verwondingen toebrengen. Dit gebeurt tijdens de zogenaamde paringsrituelen waarbij ze elkaar met de rudimentaire sporen te lijf gaan. Ook deinzen ze er niet voor terug elkaar te bijten. In enkele minuten van onachtzaamheid kan een dier zozeer verwond raken dat het ten dode is opgeschreven. Dit fenomeen geldt trouwens voor de meeste pythonsoorten. Een tip!! als er in de aanloop naar de paringen een man verveld berg de zak dan op in een afgesloten plastic zak of container. in plaats van een tweede man kan dan de vervelling met daaraan nog de geur van de andere man in het terrarium gebracht worden. Een andere vorm van agressie is bekend van zwangere vrouwtjes. Deze kunnen andere vrouwtjes aanvallen, maar ook mannetjes die na een geslaagde bevruchting nog avances maken. Daarom kunnen vrouwtjes die zeker zwanger zijn het beste alleen worden gehouden.

Zwangerschap
Dat een vrouwtje zwanger is uit zich vaak het eerste doordat zij voedsel gaat weigeren .
Soms bijten ze de prooi nog wel of grijpen hem fel met een of twee windingen maar laten hen dan meteen weer los. Vanaf dat moment is het zinloos om nog prooi aan te bieden omdat dit alleen maar stress teweeg brengt. Ook bemoeilijkt de combinatie van eieren en een prooidier in het lichaam de voortbeweging van een vrouwtje. Een andere theorie is dat een gegeten prooidier de groeiende eieren in de weg zou zitten. Een tweede aanwijzing is dat na enkele weken een duidelijke verdikking te zien is in het achterlijf, de zogenaamde peervorm. Ook gaan de schubben wat uit elkaar staan waardoor de indruk gewekt wordt dat het dier witte lengtestrepen vertoont. Sommige dieren worden ook wat donkerder of vertonen meer blauw op de rug. Andere vrouwtjes worden zelfs totaal blauw. Sommige vrouwtjes nemen op een gegeven moment de houding aan die karakteristiek is voor veel pythonsoorten tijdens de zwangerschap. Hierbij draaien zij het lichaam waardoor de buik zijwaarts of zelfs naar boven wordt gedraaid. De verklaring van verschillende herpertologen hiervoor is dat, door de buik te draaien deze meer zon, dus warmte opvangt. Op deze manier worden de eieren dus aan optimale temperaturen blootgesteld. Ook hangen sommige vrouwtjes met losse windingen over de takken. De draagtijd van M.viridis is de meest variabele van alle pythons. Bij het bestuderen van de bekende kweekverslagen komt men uit op een draagtijd van 69- 127 dagen. In deze periode moet de temperatuur overdag ca. 31-33 gr.C bedragen en s nachts 25-27 gr.C. Zelfs als de temperatuur overdag de 35 gr.C overstijgt zal het vrouwtje zich vaak niet ver van het verwarmingselement verwijderen. Om bij deze hoge temperaturen een luchtvochtigheid van 75 % te garanderen moet er dagelijks meerdere malen worden gesproeid.

De bevalling
14-23 dagen voor het leggen van de eieren vervelt het vrouwtje. Uiterlijk vanaf deze tijd is het noodzaak om er voor te zorgen dat er een plek is die het vrouwtje geschikt vindt om te eieren af te zetten. Deze plaats moet zich in de hoogste regionen van het terrarium bevinden.
Dit is omdat M. viridis een aboreale slang is en omdat de temperatuur bovenin het terrarium nu eenmaal het meest optimaal is. De voorkeur gaat uit naar een droge legplaats met een hoge lucht-vochtigheidsgraad. Er zijn vrouwtjes die bij hoge uitzondering een legplaats op de grond accepteren maar dit is zeldzaam. Als het wijfje geen geschikte legplaats vindt kan dit resulteren in het feit dat ze de eieren zomaar van grote hoogte laat vallen. Hierdoor zullen de eieren zeker beschadigen. Ook kan er legnood optreden wat levensbedreigend voor het vrouwtje kan zijn. De legplaats kan op verschillende manieren worden gemaakt. Ross & Marzec (1994) gebruiken een kistje met een rond gat en een klepdeksel en een bamboestokje als rusttak. Weier& Vitt (1999) maken gebruik van legkisten met een dubbele bodem waarin een warmtemat en een water-resevoir zijn geplaatst. Zelf werk ik met een platte stenen schaal met daarop een bloempot waarin een opening is gezaagd.
Deze pot wordt op een plateau boven in het terrarium geplaatst en voorzien van een thermo / hygrometer. In de onmiddelijke omgeving moet de temperatuur op 29,5- 31 gr. C liggen en de luchtvochtigheid rond de 75-80 %. In de schaal kan een laagje droog spagnum worden gelegd maar ook een kale schaal voldoet. Ca. twee weken voor het leggen van de eieren word het vrouwtje onrustig. Ze zal s nachts door het terrarium kruipen op zoek naar een geschikte legplaats. Is de aangeboden mogelijkheid eenmaal ondekt dan zal het vrouwtje zich hier overdag veelvuldig in ophouden.
s'Nachts zal ze nog wel kruipen om te drinken en om eventuele andere legplaatsen te zoeken. Ca. een week voor het leggen van de eieren zal het vrouwtje de pot of kist niet meer verlaten. Het is raadzaam vlak bij de legplaats een drinkgelegenheid te creeren. Plaats de pot zo dat de opening minstens gedeeltelijk naar voren gericht is. Dit geeft u de gelegenheid het vrouwtje te observeren zonder haar te storen. Zolang de eieren nog niet zijn gelegd ligt het vrouwtje nog vrij vlak, terwijl ze in een piramyde-vorm ligt als de eieren zijn gelegd.

Incubatie
Voor het leggen van de eieren aan de orde is zullen we beslist moeten hebben, of we deze door het vrouwtje uit laten broeden, of dit d.m.v. een incubator doen. Het laten uitbroeden van de eieren door het vrouwtje heeft voor en nadelen.
Voordelen zijn: de eieren hoeven niet bij het vrouwtje verwijderd te worden, wat de kans op beschadigen uitsluit. Bedenk dat vrouwtjes bij het verdedigen van hun legsel zeer fel kunnen zijn. Als de temperatuur door omstandigheden aan de lage kant is kan het vrouwtje d.m.v. thermoregulatie deze optimaliseren.
Nadelen zijn: er is ca. twee maanden geen zicht en controle op de eieren.
De door paringen en zwangerschap van voedsel verstoken vrouwtjes die toch al verzwakt zijn moeten nog eens gemiddeld 60 dagen interen op hun reserves.
Persoonlijk (JB) ben ik voor het gebruik van een incubator. Verschillende incubators zijn in de loop der tijd met succes gebruikt.

Natuurlijke bebroeding
Laten we de eieren bij het wijfje dan zal ze deze met haar lichaam bijna volledig bedekken. De luchtvochtigheid van de omgeving moet zoals eerder gemeld hoog worden gehouden. Met besproeien van de omgeving moet zorgvuldig worden opgelet dat we de eieren niet raken. Gebeurt dit echter toch dan kunnen we zien dat het vrouwtje hier meteen op reageert. Ze zal de windingen om de eieren lossen, de druppels opsporen en deze met haar tong opdrinken. Dit is niet omdat ze dorst heeft want de druppels op het lichaam worden genegeerd. De eieren worden pas weer toegedekt als al het water van de eieren af is. Normaal gesproken zal het vrouwtje eventuele onbevruchte of afgestorven eieren uit het cluster verwijderen. Mocht dit niet het geval zijn dan zullen deze eieren geen negatieve invloed hebben op de rest van het legsel. Regelmatig zullen we zien dat het vrouwtje thermoregulatie benut om de eieren op temperatuur te houden. Dit houdt in dat ze d.m.v. spiercontracties de temperatuur enkele graden boven de temperatuur van de omgeving kan brengen. Ook zal het vrouwtje regelmatig van positie veranderen om alle eieren optimaal te bebroeden.

Uitbroeden met een incubator
We kunnen zoals boven besproken de eieren in een incubator uitbroeden Dit kan zijn om bovengenoemde nadelen of omdat het vrouwtje de eieren in de steek laat.
Bij het verplaatsen van de eieren naar de incubator mogen deze niet van positie veranderen omdat ze dan afsterven.
Ook mogen afgestorven eieren (herkenbaar aan de bruine of groene kleur) niet met geweld van de rest van het cluster worden gescheiden. De temperatuur moet ca. 31,5 C bedragen en de luchtvochtigheid ca 95 100%. De gemiddelde incubatietijd varieert van 50-70 dagen.

Het uitkomen van de eieren
Ca. twee weken voor het uitkomen zakken de eieren vaak iets in. Ook zien we vaak het jong bewegen in het ei. Op de dag dat de eieren uitkomen maken de jongen met behulp van een zogenaamde eitand een of meerdere sneden in de eischaal. Ondanks dat de eieren allemaal omstreeks dezelfde tijd gelegd zijn en op dezelfde temperatuur bebroed kan er wel een etmaal verschil in het tijdstip van uitkomst zitten. In een etmaal kan een legsel er als volgt uitzien. Er kruipen een of meerdere jongen in de incubator, enkele jongen hebben hun kop uit het aangesneden ei gestoken, enkele eieren zijn aangesneden en lekken wat eivocht en enkele eieren zijn nog dicht.
Nadat de jongen hun kop uit het ei hebben gestoken blijven ze vaak nog enige tijd in deze positie. Ze gebruiken op deze manier de laatste voeding uit het ei en de verbinding met de eierstreng wordt verbroken. Dit kan enkele uren tot een dag in beslag nemen. In dit stadium is het belangrijk geduld uit te oefenen. Als we de jongen storen trekken ze zich vaak terug in het ei en kunnen dan soms de opening niet meer vinden en stikken. Pas als de jongen volledig zijn uitgekomen kunnen we ze uit de incubator of het terrarium verwijderen. Vaak zit er nog een rest van de eierstreng aan het jong vast. Dit droogt echter snel in en zal door het kruipen na enkele dagen loslaten.

Opkweken van de jongen
De jongen moeten i.v.m. hun agressie gescheiden worden ondergebracht in opkweekterraria. De afmeting van deze terraria bedraagt ca. 40-30-30 cm. De inrichting bestaat uit enkele horizontale takjes, een waterbakje en een plantje. Een aquariumpompje zorgt evt. voor extra zuurstof. Na het uitkomen zijn de jongen bedekt met een laag eierstruif. Als dit opdroogt zal dit de jongen hinderen bij het bewegen. Daarom worden de jongen tot na de eerste vervelling dagelijks meerdere malen besproeid. Verder mag de luchtvochtigheidsgraad de eerste 2-3 weken niet onder de 75% dalen. De temperatuur moet de eerste weken 28-max. 30 gr. C overdag en 23-25 gr.C s'nachts bedragen. Normaal zullen de jongen een tot twee weken na de geboorte vervellen. De meeste jongen zullen dan ook tot voedselopname overgaan.